In navolging van het succesvolle boksproject in de gevangenis van Oudenaarde, startten we de afgelopen maanden ook in Antwerpen en Mechelen met boks-fittrainingen in samenwerking met de Vlaamse Boks Liga. Deze trainingen zijn intensieve work-outs die gebruik maken van bokstechnieken, maar dan zonder het fysieke contact; er wordt enkel gebokst op ‘pads’. De lessen zijn opengesteld voor zowel beginners als voor meer geoefende boksers. Het uitgangspunt is om personen in detentie een gezonde uitlaatklep te bieden voor stress en frustraties. We vroegen aan coach Sabri Belhadj om terug te blikken op zijn eerste maanden als lesgever in de gevangenis van Antwerpen.
Dag Sabri, hoe ben je ertoe gekomen boks-fittrainingen te komen geven in de gevangenis?
Sabri Belhadj in zijn Mechelse boksclub
Sabri: Bij de Vlaamse Boks Liga weten ze dat ze me steeds mogen aanspreken voor nieuwe sociaal-sportieve ideeën. Toen er vanuit de gevangenis van Antwerpen de vraag kwam naar een trainer om boks-fitles te komen geven, heeft Ibrahim, de algemeen coördinator van de Vlaamse Boks Liga, me gebeld. Voor deze opdracht hadden ze iemand nodig die naast de sporttechnische bagage, ook over genoeg maturiteit en mensenkennis beschikt. Zo zijn ze bij mij gekomen.
Was de nieuwe context en doelgroep een grote aanpassing voor jou?
Sabri: Ik moet zeggen dat de eerste keer de gevangenis binnenkomen wel indrukwekkend was. Al die poorten die je voorbij moet, de strenge controle. Het is een speciale, beetje benauwde omgeving. Dat gevoel was wel weg toen ik aan de eerste training begon. Zodra je bezig bent, is het voor mij eigenlijk een les als een andere. Voor de gasten die komen trainen geldt hetzelfde. De mensen die ik coach, behandel ik allemaal gelijk, zowel binnen als buiten de muren.
Je bent nu sinds september vorig jaar aan de slag in de gevangenis. Hoe verlopen de trainingen? Heb je het gevoel dat de deelnemers er iets aan hebben?
Sabri: Die verlopen goed. Ik breng steeds een duidelijke structuur aan in de lessen, met een opstartmoment, opwarming, training met de handschoenen en een afsluiter. De regels zijn heel helder en ik verwacht dat iedereen zich daaraan houdt. We zijn nu toch al even bezig en ik heb nog met niemand problemen gehad. In dat afsprakenkader is er natuurlijk wel plaats voor een goeie sfeer en mag er ook gelachen worden en plezier gemaakt, maar het respect voor mekaar, voor de sportfatik die me assisteert en voor de coach is voor mij wel belangrijk. Ik ben er ook van overtuigd dat de deelnemers er iets aan hebben. Je ziet dat de training voor de gasten een uitlaatklep is, een moment om te deconnecteren, om stoom af te blazen. Ik word ook nergens zo oprecht bedankt als na afloop van een training in de gevangenis.
Wat haal je eruit voor jezelf?
Sabri: Voldoening. Brandstof om door te gaan. Boksen is voor mij sport. En ik vind het fijn om competitieve boksers op te leiden. Maar daarnaast geloof ik erg in de kracht van boksen als middel om maatschappelijk te kunnen helpen. Als ik merk dat ik de gedetineerden in Antwerpen een uur lang decompressie kan bieden met mijn trainingen, dan heb ik het gevoel te kunnen bijdragen aan iets waardevols.
Zie je nog opportuniteiten voor de toekomst?
Sabri: Ik droom van boks-fittrainingen in alle gevangenissen! En dat we dan een competitie kunnen opzetten tussen boksers van de verschillende inrichtingen. Interclub op gevangenisniveau!