De Rode Antraciet vzw verbindt via sport en cultuur gedetineerden met de samenleving. We doen dat niet alleen. We werken samen met een dynamisch en gevarieerd veld van sport- en cultuurorganisaties. Organisaties en mensen die uitmunten in engagement, creativiteit, innovatie en verbondenheid. Organisaties en mensen die hun aanbod maximaal aanpassen aan de noden en behoeften van gedetineerden. Organisaties en mensen die de nodige zuurstof binnen de gevangenismuren brengen en ons helpen om gedetineerden te activeren tot engagement, zelfontplooiing en sociale verbinding.

Samen zorgen we ervoor dat gedetineerden die verbinding met de samenleving niet verliezen. Enkel zo kunnen we verder werken aan een gepaste en noodzakelijke re-integratie.

In deze tijden van besparingen dragen we alle organisaties, teams, vrijwilligers in de brede domeinen van het middenveld een bijzonder warm hart toe. We hopen dat we met zijn allen onze schouders kunnen blijven zetten onder deze gezamenlijke missie!

     

    

“Dit soort prikkels zou (…) geïnstitutionaliseerd moeten zijn in de gevangenis. Het heeft bij mij ook 10 jaar geduurd eer ik besefte dat ik mezelf moest aanporren. Niemand ging het in mijn plaats doen. (…) Cultuur zorgt voor een emotionele beleving, en dat vind ik goed. Zeker in een kille en harde gevangenis waar de mensen hun menselijkheid verliezen.” Stijn, ex-gedetineerde

“Het vroeg veel van de deelnemende mannen. Elke keer naar de repetities komen. Hun eigen schaamte overwinnen. Leren samenwerken en omgaan met frustraties. Voor velen was het de eerste keer dat ze op een podium stonden. Het is wat een van de begeleiders van dit project het belangrijkste effect noemt. ‘Zo’n parcours doorworstelen, zichzelf overstijgen… dat geeft trots. En dat is iets wat gedetineerden vaak lang niet meer hebben gevoeld.’” Journaliste Guinevere Claeys n.a.v. Parallel Lines, een dansvoorstelling in de gevangenis van Brugge

“Door het tekenen creëer je een perspectief, een droom (…) Zonder dat je het beseft, teken je een toekomst, probeer je je voor te stellen hoe het leven na de gevangenis zou kunnen lopen. Plannen maken, dromen, dat blijft ook voor een gedetineerde erg belangrijk.” Ivan, gedetineerde, tekent en schrijft zijn dagen vol

“Doordat we in de gevangenis verblijven, is interactie met de samenleving niet altijd evident. Parlé Détiné biedt ons de kans om met mensen van ‘buiten’ van ideeën te wisselen rond diverse thema’s. Door in gesprek te gaan, hoop ik dat zij ook begrip tonen voor onze situatie. En zo’n activiteit breekt ook de algemene gang van zaken tijdens de detentie.” Gedetineerde

“Het resultaat mag dan misschien niet voldoen aan de hits van tegenwoordig, toch merk ik dat deze workshops de gedetineerden deugd doen. Een uitlaatklep om U tegen te roepen. Persoonlijk denk ik dat individuele sessies nog meer resultaat zouden opleveren. Bij vele gedetineerden merk ik dat ze – eens er een klik is met iemand die hun leefwereld kent – erg opgaan in de workshop. Tussen de lijnen steek ik wat van mijn levenswijsheid in hun rugzak. Empathie is iets wat ik hoog in het vaandel draag en graag doorgeef in de hoop dat ze daaraan denken als ze terug buiten de muren staan. Merci De Rode Antraciet. Nog van dat.” Kris “Scale” Strybos  

“Afgelopen dinsdag verzorgde ik de tweede les in een lessenreeks yoga voor een groepje van vijftien mannen in de gevangenis van Merksplas. De deelnemers hebben weinig bewegingskansen in de gevangenis en ik zie hen genieten van deze ‘ontspannende inspanning’. (…) velen van hen komen me na de les persoonlijk bedanken. Ik bedank op mijn beurt alle deelnemers. Ik voel me als vrouw veilig binnen deze groep mannen. Voor een groot deel komt dit door mijn ingesteldheid: wie respect toont voor mij, krijgt van mij ook alle respect. Maar toch is dit niet vanzelfsprekend om als man in een gevangenis met alleen maar mannen de stoerdoenerij in te ruilen voor een zachtaardig contact met mij als docent. Voor mij is deze ervaring daarom zeer uniek.“ Chantal van Wannadance, die yogalessen geeft in de gevangenis van Merksplas

“Het is niet omdat je in de gevangenis zit, dat je niets voor een ander kan doen.” Gedetineerde over de schrijfacties van Amnesty International in de gevangenis van Hoogstraten.

“Mijn moeder en mijn broer hebben beiden kanker en ik zit hier binnen. Mijn familie heeft heel veel steun gekregen van KOTK. Door pannenkoeken te verkopen tijdens ons bezoekmoment en op te dienen bij het diner, zamelen we geld in voor de organisatie en het wetenschappelijk onderzoek. Zo kan ik toch nog mijn steentje bijdragen.”  Johnny, gedetineerde en deelnemer 1000km

“Ik heb theater ervaren als een vorm van therapie. Je kan er je emoties in kwijt, je frustraties even van je afspelen.” Gedetineerde gevangenis Beveren n.a.v. theaterworkshops Shakespeare van Andy Van Kerschaver