Wie zijn eigenlijk de mensen die in de gevangenis ons sportaanbod concreet vormgeven en al hun expertise en creativiteit inzetten om gedetineerden in beweging te zetten? Vanaf nu laten we elke maand een van onze sportlesgevers aan het woord, en peilen we naar hun motivatie, hun eerste kennismaking met de gevangenis, de uitdagingen en successen.
Beginnen doen we met Amelie. Zij stond als jobstudente in voor het sportief kinderbezoek* in de gevangenis van Oudenaarde.
Hoe ben je terechtgekomen bij De Rode Antraciet?
“Ik zocht een leuke studentenjob en nam contact op met de sportdienst van Oudenaarde. Jullie sportfunctionaris werkt samen met de lokale sportdiensten en was via hen net op zoek naar iemand die het sportief kinderbezoek te geven.”
Hoe ervoer je de eerste kennismaking met de gevangenis?
“Het was een speciale en unieke ervaring, het deed wel iets met mij. Het duurt eerst en vooral al een hele tijd voor je binnen kan, veel deuren en wachten. Het is geen plek waar je zomaar even binnen en buiten loopt zoals iedereen gewoon is.“
Hoe ging je te werk?
“Eerst wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Ik stak er veel werk in en had veel verschillende sportieve spelletjes voorzien voor jong en oud. “A minute to win it” was het eerste thema dat ik gaf bij het sportief kinderbezoek.”
Hoe verliep het eerste contact met gedetineerden?
“Ik vond het nogal speciaal. De gedetineerden waren allemaal heel vriendelijk, meteen een lach, een knik of een hallo. Vanaf de gedetineerden samen kwamen met hun vrouw en/of kinderen vond ik dit een mooi moment waarin ik eigenlijk niet echt wou storen. Maar als ik iets vroeg of de spelletjes uitlegde kreeg ik meteen wel een antwoord of de aandacht.”
Wat is voor jou het grootste verschil tussen les geven buiten en binnen de gevangenis?
“Buiten de gevangenis in de scholen weet ik waaraan ik mij moet verwachten, ik ken de kinderen, de leeftijdscategorieën,… Ik kan mijn aanpak afstemmen op de kinderen. In de gevangenis kende ik de kinderen helemaal niet, noch de gedetineerden. Dit was dus een pak moeilijker voor mij, daarom heb ik me heel breed voorbereid. Makkelijke en moeilijke spelletjes, maar vooral dingen die kinderen samen met hun papa konden doen. Ik wou ze samen laten sporten en plezier laten beleven. Uiteindelijk zijn de kinderen en de gedetineerden even ‘normaal’ als buiten de gevangenis, het zijn geen andere mensen. “
Wat haal je zelf uit deze job?
“Ik vind het gewoon heel interessant om in deze specifieke context te kunnen werken. Het raakt mij op een of andere manier. Als je samenwerkt met deze mensen zie je de gedetineerden uiteindelijk ook als gewone mannen, niet als mensen die iets misdaan hebben. Alle kennis en ervaring die ik opdoe wil ik graag kunnen delen met hen, want ze zijn echt wel beperkt in hun mogelijkheden.“
Wat vind je het moeilijkste aan de job?
“Om mijn persoonlijk leven buiten de muren te laten. In het begin stond ik er helemaal niet bij stil dat je best geen persoonlijke gegevens doorgeeft aan de gedetineerden.“
Welke eigenschappen moet je als lesgever hebben om binnen deze context goed te functioneren?
“Je moet jezelf kunnen openstellen. Toen ze mij de eerste keer vroegen of ik wou komen lesgeven in de gevangenis moest ik ook even 2 keer nadenken. Ik vertelde het aan mijn mama en ze bekeek mij ook even van ‘zou je dat wel doen?’. Uiteindelijk is het gewoon een unieke uitdaging die ik aangegaan ben en ik heb er nog geen seconde spijt van gekregen! Ik heb zelf mijn stage binnen deze context aangevraagd voor mij studie LO&BR en zal binnenkort enkele uren de fitnessactiviteiten bij de gedetineerden volgen.”
Heb je het gevoel dat je echt iets bijdraagt aan de (huidige of toekomstige) situatie van gedetineerden?
“Af en toe bracht ik dingen mee die binnen de gevangenis niet aanwezig zijn. Zo gaf ik een themales ‘volksspelen’ en had ‘kubb’ mee, dit was heel populair bij de gedetineerden en hun kinderen. Ik vond het wel leuk om hen iets te kunnen aanbieden dat ze normaal niet hebben. Indien ik de kans zou krijgen zou ik met de gedetineerden zeker en vast mijn ervaring in de sportsector willen delen!“
Benieuwd naar onze andere sportlesgevers?
Lees ook het verhaal van yogadocente Marloes, beweegcoach Lynn en bootcampcoach Tessa.