Soms kan afzondering een mens goed doen, en stelt stilte, en zelfs eenzaamheid mij in staat mezelf te vinden.
Maar dan…
Kijk ik naar de vogels, hoe veilig en samenhorig zij zich voelen in een zweem.
En kijk ik naar het bos, de bomen die daar samen staan.
Is dat niet beter dan die ene vogel, of die ene boom daar alleen op het gras?
Maar wat na die periode van afzondering?
Ben ik die eenzame vogel? Of die boom op dat gras?
Mensen verliezen het geloof in elkaar en dat is begrijpelijk, maar dan is de mensheid wel wat achterhaald en nutteloos.
Je ziet de medemens als lieve wezens, daardoor vergeet je wat voor zottigheid er op de wereld is, omdat je je met beide handen vastklampt aan de liefde en je geloof in de mens.
Enkel voor mensen die elkaar graag zien, zal er een bos zijn en zal de wereld blijven ronddraaien.
– XLC –
2021, gevangenis van Hoogstraten