From the streets to the Olympics! Als we Basketbal Vlaanderen mogen geloven, is 3×3 basket de snelle, kortere, urban variant op het 5×5 basketbal. Ook in onze gevangenissen wint deze spelvariant aan populariteit. In de gevangenis van Merksplas werd onlangs een heus 3×3 basketbaltornooi georganiseerd, door de leden van het activiteitenteam. We vroegen aan een van hen hoe ze op het idee kwamen en hoe het tornooi verliep.
Wat is dat eigenlijk, 3×3 basket? Wat is het verschil met gewoon basketbal? En is het makkelijker te organiseren binnen een gevangeniscontext?
Mirko*: “3×3 basket is eigenlijk straatbasket. Het is een basketbalwedstrijd met ploegen van 3, waardoor je op een kleiner veld speelt. De bedoeling is om als ploeg zo snel mogelijk 21 punten te scoren. Het verschil met gewoon basket is dat je met 3 op het veld staat en niet met 6. Er zijn geen 3-punters, alleen 2-punters en 1-punters. Bij gewoon basket speel je tot 41 punten in plaats van 21, waardoor een match heel lang kan duren. Dat is sowieso al niet mogelijk in de gevangenis, dus binnen de muren is het inderdaad veel makkelijker om 3×3 basket te organiseren. Er kunnen ook meer teams meedoen aan het toernooi.”
Het tornooi werd georganiseerd vanuit het activiteitenteam, kortweg A-team. Was dat omdat er vraag naar was of omdat jullie zelf binnen het A-team op dat idee kwamen?
Mirko: “Het tornooi werd inderdaad georganiseerd vanuit het A-team omdat de jongens van het paviljoen A/A-bis vroegen naar iets anders dan voetbal. Niet iedereen vindt voetbal leuk of kan dat goed. Op het baskettornooi waren veel nieuwe mensen die anders nooit meedoen, omdat voetbal hen niet zo interesseert. Zelf basket ik ook graag, dus ik vond het een hele leuke activiteit.”
Hoe gingen jullie te werk voor de organisatie? Wat kwam er allemaal bij kijken?
Mirko: “Met de jongens van het A-team proberen wij elke vergadering met een voorstel te komen. Dus we hebben eerst samen besproken wat we zouden willen doen. Daar kwam dan een 3×3 basketbaltornooi uit. Hanne, functionaris van De Rode Antraciet en Sophie, de organisatieondersteuner, hebben het verder mee in handen genomen. Dat ging echt super vlot, twee weken later vond het tornooi al plaats. Wij hebben van tevoren het veld afgetekend met krijt, zodat later de technische dienst onze lijnen konden overtrekken. Dat was echt goed.
“Altijd als ik de activiteitenboekjes ga rondbrengen, vertel ik aan iedereen wat er in staat en wat elke activiteit inhoudt. Niet iedereen spreekt Nederlands dus ik vertaal het zodat alle bewoners weten wat er gepland staat en wat de activiteit inhoudt.”
Hoe verliep het tornooi zelf? Was er veel belangstelling? Wat waren de reacties, zowel van deelnemers als toeschouwers?
Mirko: “Supervlot, er waren geen problemen. Iedereen luisterde goed naar de arbiter. Dat was een persoon in detentie die zelf basketbalcoach is en de regels dus goed kent. Ook was hij wat ouder dan de deelnemers waardoor we er allemaal wel respect voor hadden. Het ging echt goed, hopelijk kunnen we het nog eens doen.”
Hoe belangrijk is het om dit soort dingen zelf in handen te kunnen nemen? Om zelf een stuk vrije tijd te kunnen invullen?
Mirko: “Heel, heel, heel belangrijk. We zitten 22u op cel, we kunnen dan eens naar buiten waardoor we niet depressief worden. Het is ook leuk om zelf mee te denken over het aanbod, want dan doe je dingen die je zelf leuk vindt. En omdat ik zelf de activiteitenfolders rondbreng, kan ik positieve reclame maken en veel volk bereiken.”
* Mirko is een schuilnaam